کد مطلب:316634 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:226
خشک شدن درخت بعد از شهادت امام حسین
زمخشری در ربیع الابرار از هند خواهرزاده ی ام معبد روایت كرده كه ام معبد نقل كرده است: روزی حضرت رسول خدا صلی الله علیه و آله به خیمه من آمدند و در آن جا چند لحظه استراحت كردند و خوابیدند، وقتی از خواب بیدار شدند مقداری آب طلب كردند و دو دست مبارك خود را با آن آب شستند و مزمزه كردند و آب مزمزه را در یك طرف خیمه ریختند. وقتی صبح فرا رسید، در آن مكان درختی را دیدم كه میوه آورده بود و بوی آن چون بوی عنبر و طعم آن مثل شهد و شكر
[ صفحه 32]
بود، اگر گرسنه ای از آن می خورد سیر می شد و اگر تشنه بود به وسیله ی آن سیراب می شد و اگر بیماری آن میوه را می خورد، شفا پیدا می كرد و هیچ شتر و گوسفندی برگ آن را نمی خورد مگر آن كه شیر آن ها زیاد می شد. ما آن درخت را شجره ی مباركه نام گذاشتیم و تمام طوایف برای شفای بیماران به آن جا می آمدند و از میوه ی آن می خوردند. یك روز صبح دیدیم كه میوه های آن درخت روی زمین ریخته و برگ های آن خشك شده است، ناگهان خبر وفات رسول خدا صلی الله علیه و آله را شنیدم و بعد از آن دیگر میوه ای نداد تا این كه یك روز دیدم كه از پای آن درخت خون جاری شده و برگ های آن نیز پژمرده شده است، گفتیم: در این موقع حادثه ای عجیب رخ می دهد.
وقتی شب شد نوحه و ناله ای از زیر آن درخت شنیدیم و كسی را نمی دیدیم، خیلی از آن حالت نگران شدیم و اندوه بر ما غلبه كرد، ناگهان خبر شهادت امام حسین علیه السلام را به ما دادند و بسیار برای آن حضرت گریه كردیم و برای مصیبت آن حضرت قیام كردیم. [1] .
[ صفحه 32]
بود، اگر گرسنه ای از آن می خورد سیر می شد و اگر تشنه بود به وسیله ی آن سیراب می شد و اگر بیماری آن میوه را می خورد، شفا پیدا می كرد و هیچ شتر و گوسفندی برگ آن را نمی خورد مگر آن كه شیر آن ها زیاد می شد. ما آن درخت را شجره ی مباركه نام گذاشتیم و تمام طوایف برای شفای بیماران به آن جا می آمدند و از میوه ی آن می خوردند. یك روز صبح دیدیم كه میوه های آن درخت روی زمین ریخته و برگ های آن خشك شده است، ناگهان خبر وفات رسول خدا صلی الله علیه و آله را شنیدم و بعد از آن دیگر میوه ای نداد تا این كه یك روز دیدم كه از پای آن درخت خون جاری شده و برگ های آن نیز پژمرده شده است، گفتیم: در این موقع حادثه ای عجیب رخ می دهد.
وقتی شب شد نوحه و ناله ای از زیر آن درخت شنیدیم و كسی را نمی دیدیم، خیلی از آن حالت نگران شدیم و اندوه بر ما غلبه كرد، ناگهان خبر شهادت امام حسین علیه السلام را به ما دادند و بسیار برای آن حضرت گریه كردیم و برای مصیبت آن حضرت قیام كردیم. [1] .
[1] تحفة المجالس.